De zestienjarige Tessa heeft leukemie en heeft nog maar kort te leven. En die tijd wil ze goed besteden. Daarom maakt ze een lijst van tien dingen die ze absoluut nog wil doen voor ze doodgaat, te beginnen met seks. En ze wil nog autorijden. En beroemd worden. En verliefd. Maar terwijl Tessa aan haar lijst werkt, verergert haar ziekte en komt haar einde dichterbij.
Bron: www.literatuurplein.nl

Recensie:
Dit verhaal is heel heftig en intens . Ook al is Tessa heel erg ziek, het boek heeft geen verdrietige sfeer. Het grootste deel van het boek is erg grappig met alle dromen die Tessa waarmaakt.
Je leest het boek zo uit en kan echt de emoties van iedereen meevoelen. Aan het einde van het boek is het bijna raar dat het verhaal klaar is en val je vanzelf stil. Je leest in dit boek dat de dood tegemoet gaan niet altijd iets gruwelijks hoeft te zijn. Het einde is wel een beetje verwarrend, want soms is niet helemaal duidelijk of Tessa nog leeft of dood is.

Sabine Bensink



Achtste-groepers huilen niet- Jacques Vriens

Dit boek gaat over het meisje Akkie. Akkie zit in groep acht van de basisschool. Akkie is gek op voetbal en speelt het daarom ook graag. Op school doet ze vaak partijtjes met haar klasgenoten tijdens de pauzes. Tijdens een discussie over voetbal krijgt Akkie ruzie met een jongen. Ze krijgt het heel erg benauwd en haar juf brengt haar naar huis en adviseert om naar de dokter te gaan, gewoon voor de zekerheid. Van de dokter moet Akkie bloedprikken in het ziekenhuis. Onverwacht is de uitslag van het bloedonderzoek niet goed: Akkie heeft leukemie. Een lange tijd krijgt ze chemokuren en ligt ze in het ziekenhuis. Door de medicijnen is Akkie kaal geworden. Na een lange tijd mag Akkie het weer proberen op school. Ze voelt zich fijn en goed: eindelijk mag ze weer naar school toe. Helaas is dit voor korte duur. Akkie heeft uitzaaiingen in haar hersenen en moet weer terug naar het ziekenhuis.

Recensie:
Het boek is schokkend en droevig. Het is zo geloofwaardig geschreven, waardoor je helemaal in het boek gezogen wordt. Het is een mooi boek vol emoties. Ik denk dat het voor kinderen té heftig kan zijn, omdat het over een zwaar onderwerp gaat: kanker.  Bijna iedereen heeft, helaas, in zijn / haar directe omgeving te maken met deze ziekte.
Afgelopen jaar is het boek verfilmd. De film is net zo aangrijpend als het boek. Echt een aanrader. 



Zeven minuten na middernacht- Patrick Ness

Sinds zijn moeder kanker heeft gekregen, heeft de 13 jarige Conor O'Malley het zeker zwaar. Het is niet alleen dat zijn moeder terminaal ziek is en regelmatig in het ziekenhuis ligt, maar hij heeft ook weinig steun in zijn directe omgeving. Zijn vader woont met zijn nieuwe gezin ver weg in Amerika (en Amerikanen hebben maar weinig vakantiedagen) en met zijn bemoeizuchtige oma kan hij het absoluut niet vinden. Op school ontzien zijn leraren hem en nadat zijn beste vriendin Lily verteld heeft dat zijn moeder kanker heeft, praten zijn klasgenoten nauwelijks meer tegen hem. Conor verafschuwt hun medelijden, liever heeft hij de klappen van pestkop Harry en zijn trawanten, dat voelt tenminste echt.

Sinds Conor weet dat zijn moeder ernstig ziek is, heeft hij een terugkerende nachtmerrie. In die vreselijke droom staat hij bij een afgrond hij valt en valt en valt en het wordt duister. Het opmerkelijke is dat Patrick Ness hier niet aangeeft dat de angstdroom met zijn moeder te maken heeft. Als lezer voel je dat wel aan, maar Conor zit in de ontkenningsfase, hij is er vast van overtuigd dat de chemo's die zijn moeder krijgt zullen werken. Bovendien verwarren deze angstdromen hem behoorlijk, bij het analyseren en verwerken ervan heeft hij hulp nodig.

Het is echter geen professionele therapeut die zijn hulp aanbiedt, al kun je moeilijk ontkennen dat het enorme monster dat zijn kamer binnendringt therapeutische gaven bezit. Het monster verschijnt op een nacht wanneer Conor om precies 00.07 uur wakker is en hij vanuit zijn slaapkamer ziet hoe de oude taxusboom van het kerkhof verandert in een gigantisch, woest monster. Het verbaasde me dat Conor niet banger was toen het monster zijn kamer binnendrong, maar hij had wel ergere dingen gezien en ook zijn eigen gedachten waren wel duizend keer beangststigender. Het monster komt met enige regelmaat en vertelt hem drie verhalen waarin het telkens een onorthodox gezichtspunt laat zien. Maar het moeilijkste moet nog komen; Het vierde verhaal moet Conor zelf vertellen en het monster eist dat het over DE WAARHEID moet gaan; dus dat wat er werkelijk gebeurt in de nachtmerrie. Maar er is heel veel moed nodig om dat te kunnen vertellen en te accepteren dat wat je wenst iets heel verschrikkelijks kan betekenen.

Bron: http://curledupbook.blogspot.nl/2013/11/patrick-ness-siobhan-dowd-zeven-minuten.html

Recensie:
Patrick Ness schrijft op een bijzondere, poëtische manier het verhaal van een jongen met een zieke moeder. Het griezelachtige effect maakt het boek erg bijzonder. Een zeer heftig boek. Totaal iets anders dan de meeste jongerenboeken. Toch zitten er in het boek grappige dialogen, om het verhaal lichter te maken. De woordkeus is gevarieerd en origineel. Er zitten ook illustaties bij die een bijdrage leveren aan de lading van het verhaal. Hieronder staat een filmoje van de boektrailer. Dit geeft een goed beeld van het boek. Hoe angstaanjagend het monster in het begin ook lijkt, Conor is niet bang. Daarna zie je dat het monster een soort nonchalante mensenhouding aanneemt. Het beeld van het momnster verandert meteen, en dan begint hij met zijn verhalen. Tijdens het vertellen van het monster vergeet je even de wereld waarin Conor leeft. Maar bij elke onderbreking wordt je teruggebracht naar Conors verdriet. Zijn eigen verhaal vertelt de afschuwelijke waarheid.

De schrijfster, die het verhaal had verzonnen, is zelf overleden aan kanker. Haar collega heeft het voor haar afgemaakt. Het verhaal is zo goed geschreven dat je het verdriet van de schrijver voelt. Het allermooiste is het einde van het boek. Om net zo verrast en ontroerd het boek te sluiten als ik, moet je het boek van begin tot eind lezen. Laat je meesleuren door de magie met tragische ondertoon. Dit is een van die boeken die je gedachten veranderd en je voor altijd bijblijft. 

Zoë Gogolos

Gewoon anders - Luc Descamps

De 16-jarige Samuel is zwaar autistisch en praat bijna niet. Hij ziet zijn leven als een grote muu

r die om hem heen staat, met een deur waar steeds mensen op kloppen die in zijn wereld willen komen. Samuel opent voor niemand de deur, ook niet voor zijn ouders en zeker niet voor zijn vader. Samuels vader heeft veel moeite met het autisme van zijn zoon en hij en zijn vrouw hebben er vaak ruzie over. Samuels moeder beschermt Samuel zoveel mogelijk, hij wordt veel gepest vanwege zijn autisme. Samuel houdt erg van muziek en kan goed piano spelen. Hij mag alleen nooit aan de dure piano van zijn vader zitten. 
Dan komt Rani naast hem wonen, een meisje dat ontzettend mooi kan zingen. Rani praat veel tegen Samuel en uiteindelijk opent Samuel zijn deur voor haar. Rani is de enige die hem begrijpt en ze worden goede vrienden. Rani heeft een uitvoering en Samuel mag haar begeleiden op de piano, dé manier om zijn vader trots te maken. 

Recensie
"Gewoon anders" is een heel bijzonder boek. Misschien heb je zelf autisme of ken je iemand met autisme. Dankzij dit boek ga je deze mensen beter begrijpen of herken je dingen van jezelf erin. Wat dit boek zo bijzonder maakt is de vriendschap die er tussen Samuel en Rani opbloeit, echt uniek!